Westervoort

Dit wordt een wat bizarre column van de WeSP. Het gaat over onzichtbare mensen.

Misschien herinneren zich de ouderen onder ons nog wel het bestaan van de televisiezender het REM eiland. Een illegale zender gestationeerd op een oud booreiland midden in de Noordzee. Mijn vader hing een metalen kleerhangertje aan de waslijn op ons balkon 3-hoog. Draadje van de tv eraan en hoppa daar verscheen op een klein zwart wit teeveetje de zender. Als jongetje van 7 jaar fascineerde me dat nog. Een van de series die regelmatig uitgezonden werd was “De onzichtbare man”. Het ging om een man die per ongeluk een scheikundig goedje over zich heen had gekregen en daardoor onzichtbaar was geworden. Ik vond het eng en durfde niet naar deze niet zichtbare man te kijken. Tegelijkertijd fascineerde het me. Ik stond verscholen achter de bank en af en toe ging mijn koppie omhoog over de rand van de bank om even een glimp op te vangen van iemand die door zijn onzichtbaarheid mensen de schrik van hun leven bezorgde. Gelukkig was ik dus niet alleen. Inmiddels heb ik menige angsten weten te overwinnen en heb al heel wat onzichtbare mensen in mijn leven ontmoet....

Dit vraagt om enige toelichting. Ik bedoel hiermee mensen in onze samenleving die op een of andere manier schade hebben opgelopen. Door het lot, maar ook vaak door maatregelen of beleid van de politiek waardoor mensen onzichtbaar worden (gehouden). Neem even de tijd om stil te staan wie dat in uw omgeving zou kunnen zijn....

Onlangs was er de aktie “Groeten uit de sociale werkplaats”. In de vroege vriesochtend stapte er een man uit het busje dat hem naar zijn werkplek bracht. Hij had een broek, een dun bloesje en schoenen zonder sokken aan. Kwetsbaar maar vriendelijk stond hij me buiten in de kou te woord en luisterde naar mijn verhaal over de bezuinigingen (70.000 arbeidsplaatsen moeten er verdwijnen). Hij zette zijn handtekening op de petitie en ging vervolgens naar binnen. Warm werd hij daar ontvangen. Voor zijn mede- collega's is hij Fred. Voor de huidige regering is hij een kostenpost. Er liepen heel wat kostenposten naar binnen.

38 Jaar bij dezelfde werkgever en ontslagen. Vanwege de crisis moesten ze afslanken. Nieuwe situatie thuis bij moeders de vrouw. Wel wennen hoor zo de hele dag samen. Op naar het buurthuis om te praten en activiteiten te doen met lotgenoten. Buurthuis blijkt een kostenpost volgens de huidige regering. Dat betekent dus sluiting over een half jaar. Kees weet het even niet meer.

Duizenden thuiszorgwerkers vinden dagelijks hun weg naar mensen die de hulp nodig hebben om thuis te kunnen blijven wonen. Els uit mijn vorige column is daar een van.

6 april 2013 op het Malieveld in Den Haag. 6000 betogers voeren aktie tegen de bezuinigingen in de thuiszorg. Ook de belangenverenigingen van de sociale werkplaats en de gehandicaptenzorg willen bij volgende akties aanwezig zijn met hun werkers en clienten.

Laatste beeld.

Rutte kijkt naar de tv en ziet tot zijn schrik het scherm gevuld met een paar miljoen aktie voerende mensen tegen de bezuinigingen in de zorg. Verschrikt kruipt hij achter zijn bank. Hij durft niet te kijken. Af en toe gaat hij met zijn koppie over de rand van de bank om even een glimp op te vangen van al die onzichtbare mensen die ineens een gezicht krijgen....

Ben jij ook onzichtbaar?